ANATOMIA I FIZJOLOGIA

Tkanka Łączna

Tkanka łączna została tak nazwana, ponieważ służy do łączenia innych tkanek w narządach. Tkanka łączna wypełnia wolne przestrzenie między narządami i tworzy osnowę dla poszczególnych narządów. Niektóre jej rodzaje (tkanka kostna i chrzęstna) stanowią główne oparcie dla miękkich części. Coraz więcej wyjaśnia się znaczenie tkanki łącznej dla obrony ustroju. Poszczególne jej komórki wysuwają wyrostki i nimi chwytają bakterie oraz inne obce drobiny (na przykład: cząstki płynu, barwniki, tusz, części martwych komórek, itp.), a po wciągnięciu wyrostków trawią pochłonięte obce cząstki. W podobny sposób ameba, postępuje z drobnymi wodorostami i innymi pokarmami (patrz wyżej). Dzięki tym właściwościom komórek tkanki łącznej ustrój odgradza się od tych ciał szkodliwych, które przedostają się do niego. Komórki chwytające i trawiące obce, ciała nazywają się fagocytami (tj. komórkami żernymi), a sam proces chwytania przy pomocy amebowatych wyrostków zwie się fagocytozą. Pewne części tkanki łącznej stanowią zaporę (barierę) dla drobnoustrojów i innych ciał szkodliwych. Obrazy mikroskopowe tkanki łącznej i tkanki nabłonkowej odróżniają się następującymi właściwościami. Tkanka nabłonkowa składa, się z komórek tak ściśle przylegających do siebie, że przerwa między komórkami jest ledwie widoczna. Komórki, tkanki łącznej prawie zawsze leżą daleko jedna od drugiej i wydzielają substancję międzykomórkową, z której tworzą się włókna. Włókna szybko tracą łączność z komórkami i na obrazie mikroskopowym widzimy, że leżą one oddzielnie od komórek.